Գնացեք Արարատ, երբ պատրաստ կլինեք բարոյապես
Ի՞նչը ստիպեց Արարատը անհաս երազանքից դարձնել նպատակ:
Էդպիսի անցում չի եղել։ Հազար ու մի անգամներ եմ Արարատով քայլել, եղել գագաթին։ Նույնիսկ չգիտեմ՝ էդ երազանքնե՞րն էին ավելի իրական, թե՞ իրական վերելքն՝ երազային։
Ո՞րն էր գլխավոր պատնեշը քո և նպատակիդ միջև:
Մեր ու մեր միջև գծված սահմանը:
Ինչպե՞ս էիր պատկերացնում վերելքը:
Մտածում էի, ինչպես սովորաբար արշավներին։
Ինչպիսի՞ն էր այն իրականում:
Իրականությունն այլ էր, իմ պատկերացրածը չէր․ չէի շտապում, քայլերս չէի զգում։ Ցուրտ չէր, տաք չէր, հոգնած չէի, ուղղակի գնում էի բարձրության, խաղաղության, ազատության միջով։ Երևի էդպես են երջանկության միջով անցնում:
Ինչի՞ մասին էիր մտածում երբ ընդամենը հաշված քայլեր էին մնացել գագաթին:
Արևի՛։ Հաստատ՝ արևի։
Բառ, որով կբնութագրես քեզ Արարատի գագաթին:
Բառ չեմ գտնի, բայց «Սիրտս լույսի մեջ լվացվեց»:
Ո՞րն էր վերելքի ամենահիշարժան պահը:
Գագաթին զգացածս․․․գիտեմ՝ էլ նման բան չեմ ապրելու․․․։ Բայց էդ պահի թանկությունը սրտումս պահել կարող եմ։
Փոխվե՞ց կյանքդ 5165-ով:
Չգիտեմ՝ ինչ պիտի փոխվեր, սակայն ես նո՛ւյնը մնացի…
Վերելք Արարատ
Ի՞նչ է Արարատն ինձ համար այժմ:
Նույն Արարատն է, մեր Արարատը, իմ Արարատը։
Պատրաստվու՞մ ես վերադառնալ Արարատի մոտ:
Չգիտեմ։
Ի՞նչ խորհուրդ կտաս նրանց ում համար Արարատը դեռևս երազանք է:
Գնացե՛ք, երբ պատրաստ կլինեք հոգեպես, ֆիզիկապես ու կարևորը՝ բարոյապես, որ իրար չնեղացնեք․․․
Դուք՝ Արարատին, ինքն էլ՝ Ձեզ։
Լիլիթ Հովհաննիսյան
Արարատի վերելքի մանրամասներն այստեղ:
Առաջիկա արշավներ
