Արշավների շնորհիվ կարողանում եմ ավելի ակտիվ ու հետաքրքիր կյանք վարել, արշավները նպաստել են լավատեսությանս բարձացմանը, ինչպես նաև արժեհամակարգի որոշակի փոփոխության։

Գևորգ Մովսիսյան

Լեռներն ինձ ազատություն են տալիս, անդորր, հավասարակշռություն, հիացմունք բնության վեհությամբ, օգնում են կարճաժամկետ փախուստ կատարել գորշ առօրյայից:

Ռապի լիճն ու ArmGeo-ն

Երկար ժամանակ չունենալով ընկերակցող մեկի, ուղղակի որոշեցի միանալ որևէ ակումբի։ Ուսումնասիրելով տարբեր արշավական ակումբների կայքերը, ընտրեցի հենց ArmGeo ակումբը։ Առաջին արշավը 2020 թվականի օգոստոսին էր դեպի Ռապի լիճ։ Արշավն ուղղակի գերազանցեց սպասելիքներս։

Չաուխի ճամփորդությունը

Չաուխի ճամփորդությունն ամենից հիշարժանն էր և տպավորիչը, առանձնահատուկ էր արշավականների խումբը և Կովկասյան լեռների վեհությունը: Երեք հիանալի օր:

Արշավականները․․․

Արշավներին մասնակցում են շատ տարբեր մարդիկ ու դժվար է ընդհանուր սահմանում տալ։ Բայց կարող եմ նման մեջբերում անել Էլեոնորա Ռուզվելտից՝ «Մարդու փիլիսոփայությունը լավագույնս չի արտահայտվում բառերով, այն արտահայտվում է նրա կատարած ընտրություններով… և մեր կատարած ընտրությունները, ի վերջո, մեր պատասխանատվությունն են»:

Մի՛ հետաձգիր

«Ուշ լինի, նուշ լինի« ասացվածքն այս պարագայում բնավ տեղին չէ )) Որքան շուտ ու հաճախակի սկսեք արշավների մասնակցել, այնքան ավելի կհարստացնեք ձեր կյանքը։

Մեր ակումբի անդամները

Դալար Չահարմահալի

Գևորգ Մովսիսյան

Աստղիկ Բաբալարյան

Թագուհի Մանուկյան

Նարե Մանուկյան

Լիլիթ Տոնոյան

Մարիամ Ղազարյան

Արթուր Զարբաբյան

Մերի Անտոնյան

Ամեն ինչ՝ հանուն արշավների

Արշավների ժամանակ ես վերագտնում եմ մանկության ժամանակ Խնձորեսկի ձորերում անցկացրած վայրի ազատության զգացումը։ Իմ կյանքում փոխվել է այն, որ ես գտել եմ իմ այն հոբբին, որից երբեք չեմ ձանձրանա, որը, ի տարբերություն, մյուս հոբբիների մշտական է ու անփոխարինել։ Այն ինձ մշտապես նոր մարտահրավերներ է նետում թե՛ ֆիզիկական, թե՛ ֆինանսական ))) Ասել է թե ողջ հայությունը՝ ինչ անում ենք երեխեքի համար ենք անում, իսկ ես` արշավների ))))

Աստղիկ Բաբալարյան

Լեռներն ինքս ինձ մաքսիմալ մոտենալու ամենակարճ ճանապարհն են։ Ես լեռներում սիրում եմ լուռ քայլել, ինչի պատճառով շատերի վրա թողնում եմ գոռոզ մարդու տպավորություն։ Իսկ իրականում ուղղակի չեմ կարողանում ինձ ստիպել ու խոսել։ Լեռները այն միակ տեղն են Երկիր մոլորակի վրա, որտեղ սիրտս, միտքս ու հոգիս քաոտիկ ներդաշնակ են զգում։ Հատկապես սիրում եմ լեռնային արշավները, որոնց ժամանակ առօրեական զրույցները չափազանց սխալ ձայնային ալիքների վրա են թվում։ Դե չեմ ասում նաև այն մասին, որ լեռներում հանդիպում ես ամենահիասքանչ մարդկանց։

Ձմեռային Սմբատաբերդը

Բնության հետ ծանոթացել եմ դեռ մանուկ հասակից։ Ես Խնձորեսկից եմ, և հորաքույրս ամեն ամառ մեզ տանում էր ձորերով, իմիջայլոց, մեզ դեռ այդ տարիքից սովորեցնում էր հավաքել ուրիշների թափած աղբը։ Մի անգամ նույնիսկ Հովազաձորի գերիներից ոգևորված գնացինք եռօրյա վայրի գիշերակացի)))

Աստղիկ Բաբալարյան

Իսկ արդեն հասուն տարիքում, առաջին անգամ արշավի մասնակցեցի 2016 թվականին։ Սմբատաբերդ՝ փետրվար ամիսն էր, ձյուն, թաց ու ցուրտ ))) Որքան էլ փորձել էի հնարավորինս պատրաստված գնալ, շատ անհաջող կոշիկներ ունեի, որոնք ամբողջ ճանապարհին ցավացնում էին։ Իսկ հետո հագա լրացուցիչ կոշիկներս, որոնք հեչ ձմեռային չէին, ու ճըփ-ճըլըփ քայլում էի՝ արդեն ցավացող ոտքերով։ Բայց, միևնույն է, զգացողություններն այնքան վերջն էին, որ էլ հետդարձի ճանապարհ չկար :)

Արարատն ու Ալպերը

Միանշանակ Արարատի վերելքն ամենատպավորիչն էր, որովհետև իմ առաջին 5000+ լեռն էր ու նման էր քննության։ Շատերի նման ես էլ մտածում էի, որ Արարատի գագաթին հասնելը բխում էր հայի պատմական ցավոտ հիշողություններից։ Կարծում էի, որ հենց դա էր ինձ հուզելու։

Աստղիկ Բաբալարյան

Դպրոցական էի ու քույրերիս հետ մի սիրելի ֆիլմ ունեինք, կոչվում էր «Հայդի»։ Ֆիլմը պատմում էր Շվեյցարիայի Ալպերում ծնված մի 8 տարեկան աղջկա մասին, ում իր կամքին հակառակ տարել էին Ֆրանկֆուրտ։ Իսկ նա կարոտում էր լեռները ու ուզում էր նորից հետ գնալ ալպյան պապական գյուղը։ Երբ հասանք Արարատի ստորոտին, նայեցի Արարատին ու միանգամից Հայդին եկավ մտքիս, հիշեցի ամենահետաքրքիրը։ Հենց նույն պահին մեր տեղացի ուղեկցորդն ասաց՝ «դե հայդե»․․․ Հայդի հերոսուհու նման էլի․․․ :)

Արարատը բարձրացա ու ասես Հայդին տուն գնաց․․․

Ես՝ ArmGeo-ում

Տիգրան Վարագին ֆեյսբուքով դեռ վաղուց էի հետևում՝ իմ ընկերների ցանկում էր։ Սակայն այդ ընթացքում այլ արշավական խմբի հետ էի արշավների գնում։ Բնավորության մի տարօրինակ գիծ ունեմ՝ չեմ կարողանում մի քանի խմբերի հետ արշավների գնալ։

Աստղիկ Բաբալարյան

Բայց ստացվեց այնպես, որ ինչ-ինչ օբյեկտիվ պատճառներով իմ խմբի արշավները դադարեցին, ու այդ ընթացքում էլ որոշեցի միանալ ArmGeo -ի արշավներին։ 2018 թիվն էր` Տապալոց լեռան արշավը։

Արշավականները ․․․

Դժվար է հստակ սահմանում տալ, որովհետև նրանք բոլորը տարբեր են, բայց եթե նույնիսկ նրանք չեն դառնում քո ամենամոտ ընկերները, միևնույն է նրանք քո մարդիկ են ու դուք նույն հաճախականության վրա եք։

Լեռներում մնում են այն մարդիկ, ովքեր ներդաշնակ են լեռների անհարմարության հետ ու դա նման է բնական ընտրության)) Երբեք պետք չէ խաբվել ինստագրամյան նկարներին ու ընդունել, որ արշավները միշտ չէ, որ թույն են անցնում՝ լինում են շատ անհարմար, ցավոտ, ամաչելու ու ծիծաղալու պահեր․..

Աստղիկ Բաբալարյան

Առաջին անգամ արշավի գնացեք մենակ, հակառակ դեպքում այդպես էլ չես իմանա ինչը հավանեցիր՝ լեռները, թե ընկերների հետ անցկացրած ժամանակը։

Մեր ակումբի անդամները

Դալար Չահարմահալի

Գևորգ Մովսիսյան

Աստղիկ Բաբալարյան

Թագուհի Մանուկյան

Նարե Մանուկյան

Լիլիթ Տոնոյան

Մարիամ Ղազարյան

Արթուր Զարբաբյան

Մերի Անտոնյան

Մայրս աշխարհագրագետ է, ու դեռ փոքր ժամանակ ինձ, եղբորս ու մի տոպրակ ուտելիք վերցնում էր, գնում Ջերմուկի՝ մեր շենքից երևացող սարը: Խաղալով, սունկ հավաքելով, երգելով բարձրանում էինք, բայց ինձ այդ ամենի մեջ ամենաշատը գրավում էր գագաթ հասնելուց հետո ուտելու միտքը: Արշավախմբի հետ առաջին արշավին գնացի դպրոցի ավարտական քննություններից հետո: Ոտքս վնասեցի, գագաթ չկար, սունկ չկար, բայց վերադարձա՝ նոր ու սիրուն տեղեր տեսնելու անհրաժեշտությամբ:

Սիրուն մարդիկ, պատմություններ ու մայրամուտներ

Արշավների շնորհիվ ավելի դիմացկուն եմ դարձել, անհրաժեշտության դեպքում նաև հարմարվող: Սկսել եմ ավելի լավ ճանաչել իմ երկիրը՝ Հայաստանի տարբեր կտորների սիրունությունները, ավելի պատասխանատու եմ ինձ զգում բնության ու ինձ շրջապատող մարդկանց հանդեպ:

Նարե Մանուկյան

Սարերում ավելի ուժգին եմ զգում ինքս իմ բնական ու իսկական վիճակի հետ կապը։ Չեմ փնտրում, բայց գիտեմ՝ ամեն անգամ կգտնեմ սիրուն մարդիկ, սիրուն պատմություններ ու ավելի սիրուն մայրամուտներ:

Արագած․ գագաթ հասնելու վայելքը

Ամեն արշավ տպավորիչ է, բայց առանձնացնելու արժանին, թերևս, դեպի Արագածի Հյուսիսային գագաթ արշավն էր: Ամբողջապես զգացի սարի վախենալու գրավչությունն ու գագաթ հասնելու վայելքը:

Ես՝ ArmGeo-ում

Ակումբի գործունեությանը հետևում եմ շատ վաղուց՝ սկսած 2014թ․- ից: Միշտ մտածում էի, որ ArmGeo-ի անդամները շատ պրոֆեսիոնալ արշավականներ են, ու ես դեռ պետք է մարզեմ ինձ սարերում, որ կարողանամ միանալ իրենց:

Նարե Մանուկյան

Ահա այդպես ինձ վերջապես պատրաստ համարելով գնացի արշավ, հասկացա, որ բավարար էր ընդամենը կամքն ու ցանկությունը: Միանգամից գտա իմ տեսակի շատ մարդիկ, որոնցից մեկն ինձ մի անգամ ասաց. «Դե, կհանդիպենք լեռներում», ու սկսեցի պարբերաբար գնալ՝ հանդիպել այդ մարդկանց ու նոր լեռներ:

Արշավականները․․․

Ամենասովորական մարդիկ, ովքեր ամենաիրական ձևով դրսևորվում են բնության մեջ:

Նարե Մանուկյան

Ես որպես հարմարավետության գոտի ստեղծող ու այտեղ շատ երկար բնակվող, կասեմ իմ օրինակով, որ պետք է գտնել մարդ, ով ինչ-որ չափով հարմարավետություն կապահովի քո համար (ընկեր, ծանոթ արշավական), ով կհամաձայնի միանալ, գտնել ոչ բարդ երթուղի, ունենալ ամենասովորական, հարմարավետ հագուստ ու այդպես հարմար-հարմար գրանցվել, կարևորը՝ չուշանալ նշանակված ժամից:

Մեր ակումբի անդամները

Դալար Չահարմահալի

Գևորգ Մովսիսյան

Աստղիկ Բաբալարյան

Թագուհի Մանուկյան

Նարե Մանուկյան

Լիլիթ Տոնոյան

Մարիամ Ղազարյան

Արթուր Զարբաբյան

Մերի Անտոնյան